“In ‘Botvieren’ (5’) van Elise Eetesonne tenslotte, vertelt de regisseuse op een erg korte tijd een zeer pakkend en ook geweldig relevant verhaal over mentale gezondheid. Haar stop motionfilm doet gezien de pluizigheid soms denken aan de stijl van Emma De Swaef & Marc James Roels, maar haar vertelling is veel concreter dan ‘Oh Willy…’.Een meisje wacht in de wachtkamer van het ziekenhuis tot ze binnen mag voor een behandeling. Op het eerste zicht lijkt er weinig met haar aan de hand, daarom krijgen patiënten met een duidelijke fysieke pijn meermaals voorrang. Haar mentale, en dus onzichtbare, pijn wordt niet gehoord. Eetesonne verhaalt daarmee zeer doeltreffend een erg maatschappelijk probleem, in een erg knap gemaakte animatiefilm.”  - op Kortfilm.be

‘Gelukkig bestaan ze nog: filmmakers die hun hele ziel en zaligheid in een stopmotion project stoppen. ‘Botvieren’ is zo’n project, waarbij de figuurtjes en sets uitsluitend bestaan omdat iemand ze met de hand heeft gemaakt. ‘Botvieren’ is kort, maar wie tussen de regels door kan lezen, begrijpt de subtiele boodschap. Iemand met een psychische stoornis kan net zo ziek, of misschien zelfs wel zieker zijn, als iemand met een lichamelijke aandoening. Don’t judge a book by its cover, dus, of liever: heb helemaal geen vooroordelen, zeker niet als het op ziektes aankomt. ‘  -  in Cinemagazine